వేదన

యదలోతుల్లో......
ఆలోచనల అగ్నిగుండం.....
చేసిన బాసలు మరచిన వాడు,
చేరువులో లేడు.
కథలెన్నో చెప్పాడు, 
కలలు మాత్రమే మిగిల్చాడు.
నేనె తన ఊపిరి అన్నాడు,
నా శ్వాసనే ఆపేశాడు.
తన ఊహల పూదోటలో,
విర బూసిన పూవు అన్నాడు.
తావి లేని పూవుగా మిగిల్చాడు.
హృదయం బరువెక్కి,
తడిసిన మేఘాల వలే,
తలుపు తడితే,
కనురెప్పలు కురియమని
దారీయగా..
కంటి పాపే,
ఆకాశమై వర్షించింది.
మృదువైన నీ చేయి,
నా భుజం తట్టగా,
నీకు నేనున్నానని,
నీ మూగ కళ్ళు ,
మవునంగా చెప్పాయి..
కోరుకున్న వాడు కూల దోస్తే,
ఆదుకున్న వాడు,
ఆత్మీయుడయ్యాడు.

రేణుక సుసర్ల