ఉత్తరం

చిఠీ ఆయి హై ఆయి హై చిఠీ ఆయి హై
పంకజ్ ఉదాస్ గారి పాట దూరంగా రేడియో లో వినిపిస్తోంది...
విని ముఖంలో నవ్వుతో కూడిన భాద పెల్లు బెక్కింది..

ఇక ఈ చిఠీలు అవి పాటల వరకే పరిమితం..
ఇప్పుడెక్కడ అసలి ఎవరికైనా ఈ కాలంలో పిల్లలకి కార్డ్, ఇన్లాండ్, enevelope లు అంటే అసలు తెలుసా అన్న అనుమానం కూడా రాకపోలేదు నాకు..

ప్చ్..అంత మారి పోయింది
ఆ రోజుల్లో పోస్ట్ మాన్ కోసం పడిగాపులు కాసుకొని కూర్చినే వాళ్ళం..నేను మా అక్క వాళ్ళు..
ఉత్తరం ఏదైనా వస్తే ఎవరు మొదట తీసుకొని చదువుతారో అన్నది మా మధ్య పోటీ.....
నేను అందరి కంటే చిన్న దాన్ని అవ్వడం వల్ల బాగా పేచీలు పెట్టి లాక్కొని, నేనె మొదట చదివే దాన్ని..

అయిన అప్పట్లో వచ్చిన లెటర్ బట్టి ఎవరు రాసేరో దేనికోసమొ అంచనా వేసేవాళ్ళం.
కార్డ్ ఐతే ఏ చావొ, లేక పుట్టుక గురించో
లేకపోతే మా మావయ్య రాసేవారు......
ఒరే రమణ నువ్వు, భార్య పిల్లలు క్షేమం అని తలుస్తాను.
ఇక్కడ నేను, మా అమ్మ , భార్య పిల్లలు క్షేమంగా
ఉన్నాము. అత్తగారికి మా
పాదాభివందనములు..
ఇట్లు ఆశీర్వదించి
మీ బావగారు అని కొట్టి నట్లు మూడు ముక్కలే ఉండేవి..

ఇన్లాండ్ ఐతే మా అత్తొ మా పిన్నో రాసేవాళ్ళు...దాంట్లో కూడా షరా మాములే..కాకపోతే కొంచెం ఎక్కువ చదవడానికి ఉండేది మా అత్త ప్రతి ఏడూ లాగే రాసేది వదిన నాకోసం కూడా ఏభై కాయలు ఆవకాయ పెట్టు. దాంట్లో పాతిక కాయలు పచ్చి ఆవకాయ ముక్కలు, పాతిక ఎండు ఆవకాయ ముక్కలు చాల్లే..ఒక పది కాయలు మాత్రం మాగాయి పచ్చడి పెట్టు....చింత పండు ఐదు కేజీలు పిక్క తీసి ఉంచండి. వదిన...కుంకుడికాయలు కూడా ఒక ఐదు కేజీలు చాలు...ఇలా అన్ని బయటకు చదువుకొని కడుపు ఉబ్బ నవ్వే వాళ్ళం.

ఎందుకంటే చింతపండు పిక్క తియ్యడం మా పనే కనుక ...రాబోయే భూకంపం ఉత్తరం ధర్మాన మొదటే తెలిసేది.
envelope ఐతే మా అక్క కోసం మా బావ రాసేవాడు..
ప్రేమ లేఖ కానీ ప్రేమ లేఖ.. ఏడిపించి ఏడిపించి చదివేసి ఇచ్చేదాన్ని..

ఎదురు చూసిన ఉత్తరం లేట్ గా వస్తే ఉత్తరం పైన స్టాంప్ మీద date చూసి పోస్ట్ మాస్టర్ తో తగువులు పెట్టుకున్న సందర్భాలు కోకొల్లలు..అంత ఎదురు చూసే వాళ్ళం మరి.

గుండెలో దాచుకున్న బాధల్ని, సంతోషాల్ని ఎక్కువుగా చెప్పుకుందికి అవకాశం లేక నాలుగు అక్షర ముక్కల్లో ఉత్తరాల పేరిట తెలియ పరిచేవారు...

అందుకే కలసినపుడు చెప్పుకుందికి బోలెడన్ని విశేషాలు, ఊసులు ఇంకా మిగిలిపోయేవి..ఇప్పటి లాగా ఇన్ని సదుపాయాలు లేకపోవడం వల్ల ఒక ఊరునుండి ఇంకో ఊరికి ప్రయాణాలు కూడా కష్టమే అందుకే ఎక్కడికైనా వెళ్లినపుడే అవకాశం ఉన్నన్ని రోజులు ఉండిపోయేవారు ..
అందుకే కలసినపుడు మాట్లాడుకుందికి మాటలు, ఎక్కువ రోజులు కలసి ఉండడం వల్ల అభిమానాలు, ప్రేమలు కూడా ఎక్కువగానే ఉండేవి..ఒకరితో ఒకరు adjust అవ్వడం కూడా బాగా అలవాటయ్యేది.

ఇప్పుడు టెక్నాలజీ బాగా develop అవ్వడం మనుషులకు చాలా వరకు మేలు జరిగిన నిత్య జీవితంలో చిన్న చిన్న ఆనందాలు మాత్రం మిస్ అవుతున్నాము అన్న మాట నిజం.

what,s app, Face book, Skype, video chatting ల వల్ల మన వాళ్ళ యోగ క్షేమలు ఎప్పటికప్పుడు తెలుసుకోగలిగిన...కలసుకున్నపుడు పూర్వ కాలంలో లాగ ఉండే ఆత్రుత, అభిమానం కాన రాటంలేదు..అని నా అభిప్రాయం అనుకోండి..
అప్పట్లో ఊసిపోక పోయిన లేద మనుషులు జ్ఞ్యాపకం వచ్చిన పదే పదే వాళ్ళ ఉత్తరాలు చదువుకొని మురిపోయేవారు..
ఏది ఏమైనా ఎవరో మహానుభావుడు అన్నట్టు పోయినోళ్లు
అందరూ మంచోళ్ళు....
గడచిన రోజులు అన్ని మధురానుభూతులు..అని నిట్టూర్చడం తప్ప చేయ గలిగింది ఏమీలేదు...🤔

రేణుక సుసర్ల

Art Work By : Sadasivuni Madhurasree