పరవశం

పండు వెన్నెల తోడు ఉండగా 
పచ్చిక బయళ్ళు నేస్తాలు కాగా
మిణుకు మనే నక్షత్రాలు 
నాకు స్వాగతం తెలుపగా..
కొబ్బరి చెట్టు ఆకుల్లో దోబూచులాడిన 
నీ మోము గాంచ నా బుగ్గలు సిగ్గుల మొగ్గలై ఎరుపెక్కే...
నీ అడుగుల సవ్వడి నా దరి చేరుతున్న తరుణంలో నా గుండె లయ తప్పిన 
వీణ వలే పదే పదే ఆలపించే ..
నీ చేయి నా చేతిని మృదువుగా స్పర్శించినంతనే పరవశముతో 
నన్ను నేనే మైమరచి
ప్రణయలోకము నందు 
విహరించే ఓ నా ప్రియా..

రేణుక సుసర్ల