ఆట

బంధాలు
బరువైనప్పుడు
మనసు భారం
దించుకోవాలని
ఎవరికి ఉండదు...
కానీ బాధ అనే
గరాళాన్ని
దిగమింగేస్తూ..
నవ్వుతూ బతికేస్తాం..

ఆప్తులైన వాళ్ళతో పంచుకుందామన్న
తెలియని బిడియం, మొహమాటం..
గొంతు అంచునే
మాటని బయటకు
రానీయ కుండా
నొక్కేస్తాం

హృదయం బరువై..
కన్నీటి తలుపులు
తడితే
ఎవరికి కానరాకుండా...
లోలోపలే
మేఘనాద్రుడి లా
గుంభనంగా
దాచుకుంటాం..

ఈ జీవితపు రహదారిలో
రోజూ అర్ధంకాని
ప్రశ్నలెన్నో..
విప్పలేని
చిక్కుముడులెన్నో..
దేముడు ఆడించిన
జీవన రంగస్థల
మైదానంలో
గెలిచిన, ఓడిన..
ఆట చివరివరకు
ఆడ వల్సిందే...

రేణుక సుసర్ల