అవును నేను తేడానే

అవును నేను తేడానే...

మనుషుల్లో
మమతానురాగాలు
వెతుక్కునే 
మనసు నాది..
ప్రతి వాళ్ళు నా వాళ్లు
అనుకునే
మమత నాది...
అందరూ
నా ఇంటికి వచ్చి
నా ఆతిధ్యం
స్వీకరించాలి అనుకునే
తపన నాది...

మనీ కంటే
మనసు గొప్పది..
అహంకారం కంటే
ఆత్మీయత గొప్పది...
ప్రతి దానికి
పంతం కంటే
నలుగురిలో సద్దుకునే
గుణం గొప్పది...

మనుషులు,
మమతలు
కావలనుకోవడం
తప్పంటే
అవును నేను తేడానే...
అవును తేడానే😧

రేణుక సుసర్ల

శుభోదయం

ఉత్తరాలు

చెదురు మెదురుగా ఉన్న పుస్తకాలని అందంగా తీర్చిదిద్దే ప్రయత్నంలో
వన్నెలు దిద్దుతూ ఉంటే పుస్తకాల మాటు దాగి ఉన్న ఉత్తరాలు దోసిట్లో
లంకె బిందెల్లా దొర్లి పడ్డాయి...

అన్ని తత్తరపాటుతో 
చదివిన నాకు
ఒక్కసారి కన్నీళ్లు
నా జ్ఞ్యాపకాలను తడిమాయి...
ఎన్ని అనుబంధాలను పోగేసుకున్నాయో
ఈ ఉత్తరాలు...

ఒకప్పుడు దూరాలను కరిగించి అనుబంధాలను దగ్గర చేసినవి ఈ ఉత్తరాలే...
క్లుప్తంగా కుసలప్రశ్నలేసే పోస్టుకార్డు..
గుంభనంగా కనిపించే
ఇన్లాండ్
పేరుపేరునా కాగితాలు పేర్చడానికి
envelop లు
కొత్త కొత్త పులకింలు గొలిపే గ్రీటింగ్ కార్డ్స్...
ఎన్నో ఎనెన్నో ఊహకు ఒకటి
సమయానుకూలంగా...

అమ్మకు రాసిన ఆత్మీయ లేఖ
మనసుతో మగనికి రాసిన మానస లేఖ..
ప్రేయసికో, ప్రియునికో రాసిన ప్రేమ లేఖ...
కలం స్నేహం పేరుతో
పరిచయ లేఖ...
పుట్టుక నుండి చావు వరకు
పేరు పేరు కో లేఖ...

లోకాన్నే మైమరచి మాటి మాటికి చదువుతూ...
నెమరువేసుకున్న తీపిగుర్తులేన్నో ఆనాడు...
వరుసకు కూడా కానరాని కనుమరుగయ్యే ఈ నాడు...

ఒక్క మారు ఆ రోజులు తిరిగివస్తే ఎంత బాగుణ్ణు...
అని గుర్తువచ్చినప్పుడల్లా
ఆప్యాయంగా నా ఉత్తరాలని తడుముతూ...ఇంకొక్కసారి చదువుతూ నన్ను నేను మైమరచిపోతా....😔

రేణుక సుసర్ల

మనసు మనవి

ముక్కు పచ్చరాలని
అపరంజి బొమ్మ ..
జరుగుతున్నది ఎందుకో
ఏంటో తెలియని వయస్సు...
రోజు ఆడే ఆటల్లో, పాటల్లో ఇది ఒక ఆటే అనుకొనే మనస్సు...
కానీ పెద్దల మూర్ఖత్వం, ఆచారాల పేరుతో తనతో ఆడుతున్న బతుకు బూడిద
అనే ఆట అని
అర్ధం కాని అయోమయ పరిస్థితి..
అయినా కంటికి రెప్పలా కాపాడే అమ్మ, నాన్న ఉండగా నాకెందుకీ చింత...
అనుకుంది పాపం చిట్టి తల్లి...
తన భవిషత్తునే కాలంధకారంలో
నెట్టే వాళ్ల తొలి ప్రయత్నం అని తెలుసుకునే వయసు కాదు..
మనసు లేదు...
తన బాల్యాన్ని త్రుంచే సమయం ఆసన్న మైందని తెలీదు ఆ పసిదానికి...

ఏ మనసున్న మనిషి అయినా అంగీకరించని తరుణం..
మనసున్న ప్రతి ఒక్కరు స్పందించి ఇలాంటివి పునరావృతం కాకుండా చూడాలి అని నా చిన్ని మనవి...

రేణుక సుసర్ల

పడమటి కనుమలు

నల్లని మేఘాలు
తమ వన్నెల దుప్పటి...
నేలంతా పరుస్తూ ఉంటే...
పచ్చని ఆకులతో తమ
మేనంత కప్పుకొని 
యవ్వనాన్ని దాచిన
హిమగిరి సొగసులు ...
తమ అందాలని ..
కని కనిపించనట్టు చూపిస్తూ..
సిగ్గు పడుతూ ఉంటే..
ఆ ఆనందమే వేరు...

స్వర్గం భూమి మీద
నెలకొందా లేదా..
ప్రకృతి అందాలు
పరవళ్లు తొక్కి
చూపరులను ఇంత
ఆహ్లాదింప చేస్తున్నాదో తెలియదు కాని..
మనల్ని మనం
మైమరిచే అంత అందాలు
ఆ పడమటి కనుమలవి...

బతుకు పుస్తకం

బతుకు పుస్తకంలో
రోజుకొక పేజీ..
చదువుతున్న ప్రతి రోజు
ఏదో తెలీని
మనసుకి ఆతృత, 
తరువాత పేజీలో
ఏముందో
తెలుసుకోవాలనే
కుతూహలం...

చదువుతున్న పేజీ
సారాంశం
తెలుసుకునే లోపే
కొత్త ప్రశ్నలు,
అర్థంలేని ఊహలు..
ఎన్నో చెయ్యాలి
అన్న తపన...

చదివిన ప్రతిసారి
తరువాయి పేజీలో
ఏముందో చింతే తప్ప..
చదువుతున్న పేజీలో
ఏకాగ్రత ఉండదు...

ఆరాటం ఉన్న
లక్ష్యసాధన
ఉంటే కానీ
చివరి పేజీ కి చేరలేము...
చేరిన అది అర్ధహీనతే అవుతుంది...

రేణుక సుసర్ల...

నీ నేస్తం

ప్రియాతి ప్రియమైన నేస్తమా...

నా జీవితంలో ఏదో ఒకరోజు నీతో నా మనసులో రేగే అలజడుల కెరటాలని పంచుకుందా మనుకున్నా...
కానీ నిన్ను చూడగానే మళ్ళా అదే బిడియం అదే తెలీని భయం...వల్ల
మనసున దాగిన మాటలు, ఊసులు మూగబోయి...
నా అంతరంగాన్న కలలా మిగిలిపోయాయి..

ఈ రోజు ఎలాగో మనసు నిబ్బరం చేసుకొని రాస్తున్న
నా యదలోని భావాలు...

కాలేజి రోజుల్లో నిన్ను చూడని రోజంటు లేదు తలవని క్షణమంటూ లేదు...
నీకు కూడా నా మీద
అదే భావన అనుకున్నా...
ఏ రోజైన నువ్వు నీ మనసులో మాట నాతో చెప్తావని వేచి చూడని ఘడియంటూ లేదు...
రోజులు గడిచాయి..
అంకెలు మారాయి కానీ
నీ మనసులో మాట నా దరి చేరలేదు...
నా మటుకు నేను నీకు తెలియచేద్దా మన్నా ఏదో సంకోచం నువ్వు కాదంటే...
భరించలేని ఆవేదన ఎదురవుతుంది అని లోలోపలే పూట పూటకి ఎన్ని పురిటినొప్పులు అనుభవించానో తెలీదు నేస్తమా!

నీకు నా ప్రేమని తెలపలేక ఇంకోళ్ళకి చేరువ అవ్వలేక..
ఒడ్డు తెలియని నా జీవితపు కడలిలో ఈదలేక..😔
ఒంటరిగానే ఈ విరహాపు గరాళాన్ని దిగమింగుతున్నా..
మనం ఎప్పటికి కలవని రైలుపట్టాలమని తెలుసు..
కానీ నన్ను నేను మభ్యపెట్టుకోలేక
నా మనసులో ప్రేమని చంపుకోలేక, నన్ను నేను వంచించుకోలేక...ఒక్కమారు అయిన నా భావలని నీకు తెలియజేయాలని
నా చిన్ని ఆశ
నా చేత
ఈ ఉత్తరం..రాయించింది..

నా జీవితపు పుస్తకంలో ప్రతి అక్షరం నీకోసం రాసే నేను...చివరికి ఇలా అర్ధంకాని సంతకంలా మిగిలిపోతా అని తెలియలేదు...
తెలీక నీ మనసు బాధ పెడితే క్షమించు నేస్తమా...
ఎప్పటికి నీకు చేరువవ్వని
నీ నేస్తం...😔

రేణుక సుసర్ల

సాహిత్య వనం

నీ చూపుల హరివిల్లులో నేను వదిగిపోనా
నీ వలపుల గాలంలో
చిక్కుకుపోనా

నీ మనసు పాడే రాగంలో నే పల్లవి అవుతా
నీ ప్రేమ లాహిరిలో పరవశించిపోనా.

నీ చేతి కుంచెలో ఒక చిత్రాన్ని అవుతా..
నీ రంగుల ప్రపంచంలో
వదిగిపోనా..

నీ ఊహల ఉలితో ఒక శిల్పాన్ని అవుతా..
నీ కళల లోకంలో విహరించనా...

నీ హృదయంలో నే ఒక భావరేణువు అవుతా..
నీ సాహిత్య వనంలో
కావ్యమైపోనా...

రేణుక సుసర్ల

కవిత్వం

స్వప్నం లోంచి పుట్టిన కవిత్వం
మనసులను వూహింప చేస్తుంది !
జీవితం నేర్పిన కవిత్వం
అలసిన మనసులను వూరడిస్తుంది !

మనలో ఏర్పడే
ప్రతి స్పందన
గుండెలోతుల్లోంచి..
మనసుకి వినిపించినపుడు
ఒక భావోద్వేగం
పుడుతుంది...
ఆ భావోద్వేగం
అక్షర రూపం దాలుస్తే
మహా కావ్యం అవుతుంది...
కేవలం
స్పందించే హృదయం
మన భావాన్ని
వ్యక్తపరిచే
ఉత్సాహం ఉంటే చాలు
ప్రతి మనసుని కదిలించే
ఒక మహా సంగ్రామం
అవుతుంది

మౌనం కూడా భాష
కురిపిస్తుంది
మూగబోయిన
మనసు కూడా
మాటలు చెపుతుంది...

కాలం సహకరించాలి..
వ్యక్తపరచడానికి
సరి అయిన
సమయం రావాలి
అంతే..

రేణుక సుసర్ల

కల్పన

కలల
మబ్బుల చాటున...
నీ ఉనికి కూడా
ఒక కల్పనేన..
మరి నా హృదయ స్పందన..?
ఒక భ్రమా ..
ఏదో తెలీని అనిశ్చిత..
ప్రతి ఉదయం
ఒకే ఊహ
ఒకే కోరిక
ఒకే గమ్యం...
నీ ఉనికి నిజమే అని..
నీ ప్రేమ కల కాదని
నీ దరి చేరడమే
నా లక్ష్యం అని...

రేణుక సుసర్ల

బాల్యం

నా పసితనపు
పసిమి ఛాయలు
చిగుర్చిన...తరుణంలోనే తుంచివేయబడ్డాయి..
విధి ఆడిన
వింత నాటకంలో...
గతిలేని పాత్రను అయ్యాను...

ఆడే పాడే వయస్సులో
ఇంటికి ఆధారం అయ్యాను...
పుస్తకాలు మోసే వయస్సులో..
పని భారాన్ని మోస్తున్నాను...
నా బాల్యాన్ని హరించిన
విధిని వంచించాల
లేదా..
బాధ్యతలేని అమ్మ ,నాన్నలని
నిందించాలో తెలీదు
కానీ...
ముళ్ళకంచెల్లాంటి బంధాలకు
బలి పశువునయ్యా...
ఆదరణ కరువైన
అనాధ నయ్యా..

ఏ పాపము ఎరుగని
నాకు ఈ శిక్ష ఏల?
ఇంకా వికసించక ముందే
నా బాల్యాన్ని తుంచడం న్యాయమా...?
ఇది నా దౌర్భాగ్యమా...?
నాకు వేరే దారే లేదా😔

రేణుక సుసర్ల

లెఖ్ఖ

సముద్రంలో ఎన్ని
అలలు వచ్చిన
ఈదే చేపకు ఒక లెఖ్ఖ
ఆకాశం ఎంత ఎత్తున
ఉన్న 
ఎగిరే పక్షికి ఒక లెఖ్ఖ
జీవితంలో
ఎన్ని వడిదుడుకులు
వచ్చిన కష్టించే
మనసుకి ఒక లెఖ్ఖ...

శుభోదయం

ఎప్పుడో

చేరువైన మనసులు తీరం చేరేదెప్పుడో..

భారమైన బంధాలు తేలికైన దెప్పుడో..

శిశిరమైన మనసులో 
వసంతాలు చిగుర్చే దెప్పుడో...

తడి ఆరని తపనలు తలుపు తట్టేదెప్పుడో..

క్షణాలు యుగాలుగా మారిన
నా ఈ నిరీక్షణకు ముగింపు ఎప్పుడో...
ఎప్పుడో ఇంకెప్పుడో...

కలం

రాజకీయం మరోమారు
కసాయి దారంతో నేసిన..
రక్తపుబట్ట కప్పుకుంది...
ఎదిరించిన
కలం గుండెని
అహంకారపు
తూటాతో
కూల్చేసింది...

నేల కొరిగింది ఒక
చైతన్యపు బొట్టు..
నేల రాలుతూ
ఎందరో గుండెల్లో
ఆలోచన చిచ్చు రగిల్చింది..
నిరసనగా వేల నోర్లు గళం విప్పాయి...
కానీ ఈ జ్వాల ఎంతసేపు వెలుగుతుంది...
చితి ఆరెవరకు..
లేదా
మనలో ఉక్రోషం
ఊపు ఉన్నంత వరకూ..

నిజంగా మార్పు
రావాలోయి...
ఎంతకాలం ఇలా...
గొర్రెల్ల, మేకల్లా..
రాజకీయ నాయకుల
ఆగడాలకు తలవంచుతూ..
రోషం, పౌరుషం ఎక్కడ దాచిపెట్టవోయ్...
ఎంత సేపు కాయకష్టం చేసే కూలి,నాలి దగ్గరేన
నీ నోరు, ఆక్రోషం..

మనల్ని నిలువెల్లా దోచుకుంటున్న
ఈ క్రూర రాజకీయనాయకుల దగ్గర ఏమయ్యింది..?
అన్యాయాన్ని ఎదిరించడం..
కలం చేత పట్టే
వాడిదే కాదోయ్..
కసి ఉన్న
ప్రతి హృదయానిది..
ఎన్నాళ్లు ఎన్నేళ్ళు..
రండి రండి కదలి రండి
మండే గుండెతో..
ఆవేశమనే ఖడ్గంతో..
మీ ఓటు అనే
ఆయుధంతో నరకండి
కసాయి రాజకీయాన్ని..

రేణుక సుసర్ల

ఆట

బంధాలు
బరువైనప్పుడు
మనసు భారం
దించుకోవాలని
ఎవరికి ఉండదు...
కానీ బాధ అనే
గరాళాన్ని
దిగమింగేస్తూ..
నవ్వుతూ బతికేస్తాం..

ఆప్తులైన వాళ్ళతో పంచుకుందామన్న
తెలియని బిడియం, మొహమాటం..
గొంతు అంచునే
మాటని బయటకు
రానీయ కుండా
నొక్కేస్తాం

హృదయం బరువై..
కన్నీటి తలుపులు
తడితే
ఎవరికి కానరాకుండా...
లోలోపలే
మేఘనాద్రుడి లా
గుంభనంగా
దాచుకుంటాం..

ఈ జీవితపు రహదారిలో
రోజూ అర్ధంకాని
ప్రశ్నలెన్నో..
విప్పలేని
చిక్కుముడులెన్నో..
దేముడు ఆడించిన
జీవన రంగస్థల
మైదానంలో
గెలిచిన, ఓడిన..
ఆట చివరివరకు
ఆడ వల్సిందే...

రేణుక సుసర్ల

ఆకలి...

జీవితానికి అర్ధం 

తెలిపేది ఆకలి..
ఎంత గొప్పవాడైన
ఆకలి ముందు
చేయి చాచాల్సిందే..
సుతిమెత్తనైన
హృదయాన్ని కూడా
గాయపరిచేది
ఆకలి ...

భ్రహ్మాండం బద్దలైనట్టు..
అగ్ని గోళం నుండి
లావా ఉబికినట్టు...
అర్ధరాత్రి
కసాయి నిద్రలో
మెదడులో
అడవిజంతువులు
అరిచినట్టు...
బిల బిల మని
కడుపులో
ఆకలి అరుపుల
పొలికేకలు...

గుండెలు పిండే
మండే జ్వాల
ఆకలి..
కన్నతల్లిని కూడా
కసాయి దాన్ని చేసే
తల్లుల ఆకలి..
పూటకూటికై
శీలం అమ్మే
అతివల ఆకలి..
పిడికెడు అన్నం కోసం
అవయవాలను అమ్మే
అభాగ్యుడి ఆకలి...

చూసావా ఎప్పుడైనా
ఎంగిలి ఆకులపై
ఆకలి కోసం
ప్రేతాల పోరు..
విన్నావా ఏ రోజైనా
బరువెక్కిన గాలిలో
ఆకలితో మరణించిన
ఆత్మల రోదన..

మాకెందుకు?
మీ వైభవ సౌధాల జోరు
వినండి మా ఆకలి హోరు
ఎండిన మా డొక్కల పోరు

రేణుక సుసర్ల

కన్నీరు

అంత కన్నీటిని ఎంత
గుంభనంగా దాచాడో
మేఘనాద్రుడు...

ప్రేమగా పలకరిస్తే 
కన్నీటి వానని
ఇట్టే కురిపిస్తాడేమో...

రేణుక సుసర్ల

నిశ్శబ్ధం...

కావాలి నాకిపుడు
మనసు కోరే నిశ్శబ్ధం...
కనురెప్పలు కూడా
కదలాడిన
కానరాని నిశ్శబ్ధం..
హృదయ ఘోష
వినిపించని మనసుకి
తెలియని నిశ్శబ్ధం..
శ్వాస కూడా
తెలియలేని
నన్ను నేను
మైమరిచే నిశ్శబ్ధం..
చిక్కదనపు
చీకటి నుండి
భ్రమగోలిపే
వెలుగు లాంటి..
శాశ్వత మగు
నిశ్శబ్ధం
కావాలి
ఒకటి నాకు...

రేణుక సుసర్ల

ఆరాటం

పరుగెడుతున్న
కాలంతో
పోటీ పడలేకపోతున్న..
వద్దనుకున్న
మనసులో రేగే 
ఆలోచనలను
ఆపలేకపోతున్న..
కన్నీటిని
రెప్పల వెనుక
దాచేసి
బూటకపు నవ్వు
నవ్వలేకపోతున్న...
బరువెక్కిన
బంధాలని
తెంచుకోలేకపోతున్న..
మనసులో రేగే
అలజడుల కెరటాలని
గొంతు విప్పి
చెప్పలేకపోతున్న...

ముళ్ళకంచెలని
తెలిసి కూడా
ఇంకా ఎక్కడో
బంధాలు నిలపాలని
ఒకే ఒక్క ఆరాటం,
తపన నన్ను నడిపిస్తోంది...

రేణుక సుసర్ల

నీతోనే

కురిసే వాన చినుకు నీవైతే...
కదిలే కాగితం పడవ నేనవుతా..
నీతోనే నా పయనం..

ఎగసే అలల కెరటం నీవైతే
తడిసే ఇసుక రేణువు నేనవుతా..
నీతోనే నా గమ్యం..

మెరిసే చంద్రుడు నీవైతే
మురిపించే తారకని నేనవుతా..
నీతోనే నా వెలుగు...

విరిసే పూరెమ్మ నీవైతే...
పరిమళించే సువాసన నేనవుతా...
నీతోనే నా ఉనికి...

మురిసే సఖుడివి నీవైతే..
ప్రేమించే సఖిని నేనవుతా..
నీతోనే నా జీవితం...

రేణుక సుసర్ల