అలనాటి జ్ఞ్యాపకాలు

అలనాటి జ్ఞ్యాపకాలు

నా చిన్నప్పుడు మా కుటుంబం కూడా శంకరా భరణం శంకర శాస్త్రి గారికి ఏమి
తీసిపోదండోయ్
మా నాయనమ్మ గారికి విపరీతమైన మడి, ఆచారం నిజంగా నిప్పులు కడిగే వారంటే నమ్మండి.
రోజు మడి బట్ట కట్టుకుని వంట చేస్తే కానీ ఆవిడకి తృప్తి ఉండేది కాదు.ఎంత మడి, ఆచారం ఐనా భోజనం వేళలో ఎవరు వచ్చిన తినకుండా వెళితే ఒప్పుకునే వారు కాదండోయ్ ఆ కాలంలో ఆప్యాయతలే వేరు
అప్పట్లో చిరుతిళ్ళు అంటే ఎంచక్కా ఎర్రగా కాల్చిన దిబ్బ రొట్టి, కొయ్య రొట్టి,చల్లరొట్టి, చైగోనీలు ఇవేనండి..అబ్బో ఆ రుచులే వేరు.
తీరిక వేళల్లో మా నాయనమ్మ గారు చెప్పిన రామాయణం, మహాభారతం కథలు, రాజుల సహస కథలు ఇప్పటికి చెవిలో గింగిర్లు ఆడతాయంటే నమ్మండి.
ఇప్పటి కాలంలో ఉండే సౌఖ్యాలు లేకపోయినా ఎంతో హాయిగా, ఆనందంగా ఉండేవాళ్ళం..కానీ ఈ తరం వాళ్ళని చూస్తె జాలిపడడం తప్ప ఏమి చేయలేము వాళ్ళకి పాపం దేనికి సమయం ఉండదు ఇక ఇవన్నీ ఎప్పుడు ఆస్వాదిస్తారు.
బహుస మనతరంలో
ప్రాధాన్యతలు వేరు. అప్పట్లో కాలం మన చేతిలో ఉండేది ఇప్పుడు కాలం చేతిలో మనం కీలుబొమ్మలయ్యాం🙂

*రేణుక సుసర్ల*